Düğün günümde, tam yeminlerimi etmek üzereyken

Düğün günümde, tam yeminlerimi etmek üzereyken



“Boş ver,” diye sözünü kestim, sesim kararlı ve tavizsizdi. “Sen seçimlerini yaptın, ben de yaptım.”



Birçoğu ülkenin dört bir yanından neşeli bir birlikteliğe tanıklık etmek için gelen konuklara döndüm. “Dramatik bir durum için özür dilerim,” dedim. “Ama böyle bir günde bile şeffaflığın önemli olduğuna inanıyorum.”



Kenarda beceriksizce duran bakan, nasıl devam edeceğini bilemeyerek öne çıktı. “Anna, ne yapmak istersin?” diye sordu nazikçe.



Derin bir nefes aldım, kararın ağırlığının kemiklerime işlediğini hissettim. Bu benim için gerçek an, hayallerime değmeyen bir gelecekten kurtuluş anımdı. “Sanırım,” dedim yavaşça, “bu düğün iptal edildi. Ama yine de kutlanacak bir şey var.”



Nefes nefese kalmalar şaşkınlık mırıltılarına dönüştü, ama aynı zamanda anlayışlı baş sallamalar da vardı. Hayat öngörülemezdi, karmaşıktı ve bazen size haksızlık ediyordu. Ama aynı zamanda nasıl tepki vereceğinizi seçmeniz de önemliydi ve ben özgürlüğümü kutlamayı seçiyordum.



Kararlı bir baş sallamayla konuklara döndüm. “Resepsiyon hala devam ediyor,” dedim dudaklarımda bir gülümsemeyle. “Yiyelim, içelim ve eğlenelim, çünkü yarın yeni bir gün ve bugün yeni hayatımın ilk günü.”



Konuklar bu beklenmedik gelişmeyi sindirmeye başladıkça havadaki gerginlik dağılmaya başladı. Kimisi bana hayranlıkla, kimisi acıyarak baktı ama umursamadım. Bu benim duruşumdu, ihaneti güce dönüştürme seçimimdi.



Colton ve Karen’a son bir kez baktım, yüzlerinde inanmazlık ve pişmanlık vardı. Arkamı döndüm, peçem arkamda sürüklenirken koridorda yürürken her adım bir öncekinden daha hafifti. Arkamda org yeni bir melodi çalmaya başladı; direnç ve umut dolu bir melodi.



Güneş ışığına çıktığımda, hafif bir esinti tenimi okşadı ve bir zamanlar olanın kalıntılarını alıp götürdü. Planladığım gün bu değildi, ama daha da fazlası olmuştu; gücün, gerçeğin ve bırakmanın gücünün bir kanıtı. Ve gerçekten önemli olan arkadaşlarımın ve ailemin kucağına adım attığımda, hayatımın bir sonraki bölümünü yazmaya hazır olduğumu biliyordum.